روایت فرات بن ابراهیم از امام صادق علیه السلام در ارتباط با علو مقام و شان حضرت زهرا سلام اللَه علیها
شفاعت حضرت زهراء علیها السّلام در روز قیامت
فرات بن إبراهیم در تفسیر خود، روایت می‌كند از سهل بن أحمد دینورى، با إسناد خود از حضرت صادق علیه السّلام كه آن حضرت گفته‌اند:
جابر به حضرت أبوجعفر امام محمّد باقر علیه السّلام عرض كرد: فدایت شوم، اى پسر رسول اللَه! حدیثى درباره جدّه‌ات فاطمه زهرا سلام اللَه علیها، و در فضیلت و شرافت آن بى‌بى براى من نقل كن كه چون من آنرا براى شیعیان بازگو كنم، خوشحال شوند!
حضرت باقر علیه السّلام فرمودند: پدرم براى من حدیث كرد، از جدّم از رسول خدا صلّى اللَه علیه و آله و سلّم كه چون روز قیامت بر پا شود، براى هر یك از انبیاء و مرسلین منبرى از نور نصب مى‌كنند، و منبر من در آن روز از همه منابر بلند‌تر است.
و پس از آن خداوند می‌فرماید : یا مُحَمَّدُ اخْطُبْ! «اى محمّد خُطبه بخوان!» و من خطبه اى می‌خوانم كه هیچیك از انبیاء و رسل همانند آنرا نشنیده‌اند.
و سپس براى هر یك از اوصیاء پیمبران منبرى از نور نصب مى‌كنند، و براى وصىّ من علىّ بْن أبى طالب در وسط آن منبرها منبرى از نور نصب مى‌كنند، و منبر او از همه منبرهاى آنان بلند‌تر است.
سپس خداوند می‌فرماید: یا عَلِىُّ اخْطُب! «اى على خطبه بخوان!» پس على خطبه اى می‌خواند كه هیچیك از اوصیاء پیامبران همانند آنرا نشنیده‌اند.
و پس از آن براى اولاد انبیاء و مرسلین منبرهائى همانند آن منبرها نصب مى‌كنند. و براى دو فرزند و دو سبط من و دو ریحانه من در ایام حیات و زندگانیم، منبرى از نور مى‌باشد.
سپس به آن دو گفته مى‌شود: اخْطُبَا! «خطبه بخوانید!» پس آنان دو خطبه می‌خوانند كه هیچیك از اولاد انبیاء و مرسلین همانندش را نشنیده‌اند.
ثُمَّ ینَادِى الْمُنَادِى وَ هُوَ جَبْرَئِیلُ عَلَیهِ السَّلَامُ: أَینَ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ؟ أَینَ خَدِیجَةُ بِنْتُ خُوَیلِدٍ؟ أَینَ مَرْیمُ بِنْتُ عِمْرَانَ؟ أَینَ ءَاسِیةُ بِنْتُ مُزَاحِمٍ؟ أَینَ أُمُّ كُلْثُومَ أُمُّ یحْیى بْنِ زَکرِیا.
«سپس منادى كه جبرئیل علیه السّلام است ندا كند: كجاست فاطمه دختر محمّد؟ كجاست خدیجه دختر خویلد؟ كجاست مریم دختر عمران؟ كجاست آسیه دختر مزاحم؟ كجاست امّ كلثوم مادر یحیى ابن زكریا؟» و همگى بر مى‌خیزند.
در این حال خداوند تبارك و تعالى می‌گوید: اى اهل جمع و اى مجتمعین در محشر! امروز کرم براى كیست؟! مُحمَّد وَ علىّ و حسن و حسین می‌گویند: ﴿لِلَّهِ الْو حِدِ الْقَهَّارِ﴾. «كَرَم فقط از خداوند واحد قهّار است.»
خداوند می‌گوید: اى اهل محشر! من كرم را براى محمّد و علىّ و حسن و حسین و فاطمه قرار دادم! اى اهل محشر! اینك سرهاى خود را فرود آورید و چشمان خود را فروافكنید كه فاطمه بسوى بهشت می‌رود.
در این حال جبرئیل براى او یك ناقه از ناقه‌هاى بهشتى را مى آورد كه دو پهلویش فرو هشته است و دهانه اش از لؤلؤ تر است، و بر روى آن ناقه، جهازى از مرجان است. و آن ناقه در برابر حضرت زهراء می‌خوابد و حضرت بر آن سوار مى‌شوند. و خداوند یك صدهزار فرشته بر مى‌انگیزد تا از جانب راست او حركت كنند، و یك صد هزار فرشته دیگر بر مى‌انگیزد تا از جانب چپ او حركت كنند، و یك صد هزار فرشته دیگر بر مى‌انگیزد تا فاطمه را بر روى بالهاى خود می‌گیرند و حركت داده و تا درِ بهشت مى‌آورند.
چون به درِ بهشت می‌رسد، نگاهى به این طرف و آن طرف مى‌افكند.
خداوند خطاب می‌كند: اى دختر حبیب من! علّت این توجّهت به اطراف چیست؟ در حالی كه من تو را به بهشت خودم دلالت كردم!
فاطمه می‌گوید: اى پروردگار من! من دوست دارم كه قدر و منزلت من در امروز شناخته شود!
خداوند می‌فرماید: اى فاطمه! اى دختر حبیب من! برگرد و ببین كه در قلب هركه محبّت تو یا محبّت یكى از ذرّیه تو باشد، دست او را بگیر و داخل در بهشت بنما!
حضرت باقر علیه السّلام گفتند: اى جابر! سوگند به خداوند كه فاطمه در آن روز چنان شیعیان و محبّان خود را جدا می‌كند همانند پرنده اى كه دانه‌هاى خوب را از دانه‌هاى بد جدا می‌كند.
چون فاطمه با شیعیان خود به درِ بهشت برسند، خداوند در دل آنها مى‌اندازد كه نگاهى به اطراف بنمایند، و چون به اطراف نظر كنند، خداوند می‌فرماید: اى محبّان من! سبب التفات و توجّه شما چیست؟! من كه فاطمه دختر حبیب خود را شفیع شما قرار دادم!
شیعیان می‌گویند: اى پروردگار ما دوست داریم كه قدر و منزلت ما در امروز شناخته شود!
خداوند می‌فرماید: اى حبیبان من! برگردید و نظرى بیفكنید و ببینید، هر كس شما را به جهت محبّت به فاطمه دوست داشته است، هر كس شما را به جهت محبّت به فاطمه غذا و طعام داده است، هر كس شما را به جهت محبّت به فاطمه پوشانیده است، و هر كس شما را به جهت محبّت به فاطمه آشامیدنى خورانده است؛ نظر كنید و ببینید، هر كس به جهت محبّت به فاطمه زشتى و غیبتى را از شما برگردانیده است؛ دست او را بگیرید و داخل در بهشت بنمائید!
حضرت باقر علیه السّلام فرمودند: سوگند به خدا كه در میان مردم غیر از كافر و منافق و شكّ كننده در امر توحید هیچكس باقى نمى‌ماند!
و چون اینان را در دوزخ ببرند، در میان طبقات آن ندا كنند- همانطور كه خداى تعالى فرموده است-:
﴿فَمَا لَنَا مِن شفِعِينَ* وَ لَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ﴾؛ از براى ما هیچ شفیعى نیست، و هیچ دوست مهربانى نیست.
﴿فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ﴾؛ اى كاش براى ما یك بازگشت به دنیا بود، تا از مؤمنان بودیم.
حضرت فرمودند: هَيهَاتَ هَيهَاتَ! از آنچه طلب مى‌كنند منع مى‌شوند.
﴿وَ لَوْ رُدُّوا لَعَادُوا لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَ إِنَّهُمْ لَكذِبُونَ﴾ ؛ و اگر آنها را به دنیا برگشت دهند، هر آینه به همان كارهائى دست میزنند كه از آن نهى شده‌اند، و آنان از دروغگویانند.