حاج ميرزا جواد آقا ملكى تبريزى قدس الله سره

مقام علمی

در «نقباء البشر» ج 1، ص 329 و ص 330 تحت شماره 673 آورده است كه: آقا شيخ ميرزا جواد آغا مَلَكى تبريزى فرزند شفيع ملكى بوده است. او عالمى است فقيه، و اخلاقى فاضل و با ورع و موثّق. او در نجف اشرف حضور بزرگان از اساتيد درس خوانده است، و مراتب سلوك را از اخلاقى شهير مولى حسينقلى همدانى فرا گرفته است. و نفس خود را نزد وى تكميل نموده، و در فقه و اصول نزد علامه آقا شيخ آغا رضا همدانى و غيره از علماء تتلمذ نموده است در سنه 1320 به ايران مراجعت كرد، و در دار الايمان قم توطّن نمود، و به وظائف شرع و ترويج دين و تربيت مؤمنين همّت گماشت تا در روز عيد قربان سنه 1343 رحلت كرد. كتابهائى از خود باقى گذارده از جمله أسرار الصلاة و از جمله «سير و سلوك» است. انتهى ملخصاً. (توحید علمی و عینی، ص31)

تمجيد و تحسين از رسالۀ لقاء اللَه‏

علامه آیت اللَه حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی رضوان اللَه علیه

بالجمله، راجع به لقاء اللَه و امكان و وقوع معرفت خداوندى گرچه بسيار گفته‌‏اند و نوشته‌‏اند، و حقّاً دُرهاى مكنونه را سفته، و گوشوار طالبان و پويندگان راه نموده‌‏اند؛ امّا حقير تا به حال از جهت اتقان مطلب و ايجاز، و شواهد روائيّه و شهوديّه، و سوار كردن مطالب عرفانيّه لقائيّه را بر اساس برهان و استحكام دليل، همچون رسالۀ لقاء اللَه مرحوم آية الحقّ و سند العرفان، فقيه ارجمند و آيت ربّانىّ حاج ميرزا جواد آقا مَلكى تبريزى ـ أعلى اللَه تعالى مقامَه القدسىّ و رَزقَنا من بركاتِه و رحماتِه بجودِه و منِّه ـ زيارت ننموده‏‌ام. (الله شناسی، ج2، ص38)

 

حاج ميرزا جواد آقا ملكى تبريزى قدس الله سره

مجموعه کتاب آموزه‌های معرفت آیت الله طهرانی

جلد دوم از مجموعۀ ارزشمندِ «آموزه‌های معرفت» حاصل مجالس حضرت آیت‌اللَه حاج سید محمدمحسن حسینی طهرا رهپویانِ مکتب عرفان و توحید ایراد فرموده‌اند که همراه با ویرایش به زیور طبع آراسته شده است.
از آنجا که خود مرحوم مؤلّف بارها این دعای شریف به با نام «آیین‌نامه سلوک» یاد کرده‌اند، از اینرو در شرح این
نی قدّس‌اللَه‌سرّه در «شرح دعای ابوحمزۀ ثمالی» است که طیّ سالیان متمادی، در شبهای ماه رمضان برای رفقا و شاگردان سلوکی و
دعا، به طرح مباحث دقیق عرفان عملی پرداخته و سرمایۀ عظیمی برای مشتاقان لقای محبوب و دلدادگان حریم معبود به‌جای گذاشتند، که به تصدیق اهل معرفت، در نوع خود بی‌نظیر و بی‌بدیل است.
جلد دوم مربوط به شرح این دعای شریف در طی سالهای 1418 و 1419 هجری‌قمری می‌باشد.
اهم مطالب مندرج در این مجلّد:
• برهان صدّیقین و محوریّت عرفان‌الهی
• بی‌دردی و بی‌‌نیازی انسان، دلیل بی‌التفاتی و بی‌توجهی او
• وجه تمایز علوم حقیقی از مجازی
• هدف از جعل غرائز و شهوات در نفس عقلانی انسان
• دیدگاه اهل معرفت پیرامون مسئله «ازدواج مجدّد» و «متعه»
• حکومت غلبۀ احساسات بر عقل در میان مردم دنیا
• علت عدم امکان بیان برخی احکام شرعی
• لزوم اجتناب از اوهام شیطانی برای حفظ وحدت میان رفقای سلوکی
• اهمیّت حاکمیت حالات توحیدی در انسان
• جایگاه اجتهاد و تقلید در مکتب عرفان
• لزوم اتحاد با اولیای الهی برای ادراک حقیقت کلام و فعل آنها
• کیفیت شناخت اسماء و صفات پروردگار
• حقیقت استجابت دعا
• کیفیت مناجات ظاهری و باطنی با پروردگار
• راه‌کارهای اسلام در جلوگیری از سوء استفاده از سنّت‌های اسلامی

مجموعه کتاب آموزه‌های معرفت آیت الله طهرانی

صبر و تحمل در مصائب و ابتلائات علامه طباطبایی

وضع مَعیشت و ممرّ معاش ایشان و برادرشان از كودكى منحصر به زمین زراعتى در قریه‌ شادآباد تبریز بوده و از نیاكان به عنوان ارث منتقل شده بود.

ایشان مى‌فرمودند: این مِلك، دویست و هفتاد سال است كه مِلك طلقِ آباء و اجداد ما بوده است و یگانه وسیله ارتزاق از راه كشاورزى مى‌باشد؛ و چنانچه مورد غَصب و تعدّى واقع مى‌شد، بطور كلّى رشته معاش ایشان مختلّ مى‌گشت و در مضیقه واقع مى‌شدند.

چون‌ علّامه طباطبائى‌ با وجود داشتن مقام فقاهت و علمیت و واجدیت مقام مرجعیت؛ به علّت اهتمام به امور علمیه و تربیت طلّاب از نقطه نظر معنویت و اخلاق و تصحیح عقیده، و به علّت دفاع از سنگر اسلام و حریم تشیع؛ دیگر مجالى و حالى براى تدوین رساله و فتوى و استفتاء را نداشتند؛ و از بدو امر عمداً مسیر خود را در غیر این طریق قرار داده بودند. و چون از این طرف این امور به كلّى مسدود بود و از طرف دیگر ایشان به هیچ وجه سهم امام را قبول نمى‌كردند، معلومست كه وضعِ معیشت و زندگى ایشان در صورت فقدان منافع فلاحت و زراعت كه عائدشان مى‌شد، از یك طلبه ساده پائین‌تر خواهد بود. چون آن طلبه، اگرچه از شهر و یا دِه براى او مقرّرى نرسد لاأقلّ از سهم امام استفاده می‌كند. و آن منافع زراعت هم در صورت وصول، فقط براى إمرار مقدار ضرورت از معاش به حدّأقلّ بود.و طبعاً رجال علم و دانش ما از قدیم الایام بدین محذور مبتلا بودند. (مهرتابان، ص98)

علّامه استاد، زندگانى بسیار ساده و بى‌تجمّل، در حدّأقلّ ضرورت زندگى داشتند. و با وجود كسالت قلبى و كسالت اعصاب و كِبَر سنّ، فقط و فقط به علّت حمایت از دین، و نشر فرهنگ اسلام؛ براى ملاقات و مصاحبه با آن مستشرق فرانسوى، هر دو هفته یكبار به طهران مى‌آمدند؛ و این رفت و آمد نیز مستلزم رنج‌هائى بود.

اینست وضع زندگى یك فیلسوف شرق؛ بلكه یگانه فیلسوف عالم! با آنكه آنطور كه باید ما از وضع داخلى آن بزرگ مرد پرده برنداشتیم؛ زیرا معتقدیم بحث در اینگونه امور سزاوار مقام عفّت و شرف نیست. (مهرتابان، ص101)

حضرت علامه آیت الله حاج سید محمد حسین طباطبایی

مجموعه کتاب شرح حدیث عنوان بصری آیت الله طهرانی

مجموعۀ «عنوان بصری» حاصل مجالس حضرت آیت‌الله حاج سید محمدمحسن حسینی طهرانی قدّس‌الله‌سرّه در «شرح حدیث عنوان بصری» می‌باشد که طی سالیانی متمادی برای رفقا و شاگردان سلوکی و پویندگان مکتبِ عرفان و توحید ایراد فرموده‌اند، که همراه با ویرایش به زیور طبع آراسته شده است.
از آنجا که عمل به مضامینِ متعالی «حدیث عنوان بصری» مورد توصیۀ بزرگان اهل معرفت، از جمله حضرت آیت‌الله حاج سید‌علی قاضی قدّس‌الله‌سرّه بوده‌ است، مرحوم مؤلّف مبادرت به شرحی مبسوط بر این حدیث شریف نمود. تبیین مبانی عمیق تربیتی و ظرائف دقیق سلوکی در قالبِ بیانی روان و شیوا، همراه با ذکر مصادیق، حکایات و امثلۀ متفاوت از شاخصه‌های این کتاب شریف بوده که در نوع خود بی‌نظیر و بی‌بدیل است. این موسوعه در کنار مجموعه «آموزه‌های معرفت» در «شرح دعای ابوحمزه ثمالی» سرمایه‌ای غنی از دقایق سلوکی برای سالکان طریق حق و مشتاقان لقاء الله می‌باشد، که شاید بتوان آن را با وصف «مَن لایَحْضَرُه الکامل» یاد کرد.
لازم به ذکر است که شرح مبسوط ولی ناتمامِ این حدیث شریف، تحت عنوان «اسرار ملکوت» به قلم مرحوم‌ مؤلّف در قالب سه مجلّد، منتشر شده است که متأسفانه عمر شریف و پربرکت ایشان سرآمد و سرمست از بادۀ طهورِ لم‌یزلی و رحیق مختومِ ولایتِ مرتضوی، ندای حقّ را لبّیک گفته و به دیدار محبوب شتافت، و طالبان حق و حقیقت و پویندگان سُبُلِ سلام را در عطش فَیَضانِ علم و معرفتش باقی گذاشت.
و السّلامُ‏ عليه‏ يوم‏ وُلِدَ و يومَ ماتَ و يوم يبعَثُ حيًّا

جلد اول از مجموعۀ «عنوان بصری» حاصل مجالس حضرت آیت‌اللَه حاج سید محمدمحسن حسینی طهرانی قدّس‌اللَه‌سرّه در «شرح حدیث عنوان بصری» می‌باشد که طی سالیانی متمادی برای رفقا و شاگردان سلوکی و پویندگان مکتبِ عرفان و توحید ایراد فرموده‌اند، که همراه با ویرایش به زیور طبع آراسته شده است. تبیین ظرائف ژرفِ تربیتی و سلوکی با بیانی روان و شیوا، همراه با ذکر مصادیق، امثله و حکایات متنوّع از شاخصه‌های این کتاب شریف بوده که در نوع خود بی‌نظیر می‌باشد.
مجلد اول از این مجموعه در موضوع «ولایت و هدایت» و تبیینِ «حقیقت هدایت باطنی» و «کیفیت دستگیری اولیای‌الهی» و «چگونگی سیر سالک در صورت نبود استاد کامل» به ساحت علم و فضیلت تقدیم می‌گردد.
اهم مطالب مندرج در این مجلد:
• اهمیّت حدیث عنوان بصری در سلوک راه خدا
• هدایت و دستگیری امام، ملکوتی است و خارج از زمان و مکان
• ولایت یعنی احاطۀ عِلّی و واقعی بر همۀ مقدّرات و نفوس
• سالک باید خود را با قضا و قدر الهی تطبیق دهد
• در هیچ زمانی راه رسیدن به خدا مسدود نیست
• آیا هدایت پروردگار منوط به ارتباط ظاهری با امام است؟
• یکی‌بودن هدایت‌گریِ امام در ظهور و غیبت
• بی‌فایده‌بودن قُرِب ظاهری با با ولیّ‌ خدا، در صورت عدم اتصال باطنی
• شرط سلوکْ خلوص و تسلیم است، نه حضور امام و ولیّ
• سالک باید مثل کسی باشد که شب امتحانش را می‌گذراند
• گاهی صلاحِ سالک، در عدمِ وصول به ولیّ خداست
• بعضی‌ها راه نرفته سالک‌اند!
• شمّه‌ای از اسرار توحیدی و عرفانی در روز عاشورا

مجموعه کتاب شرح حدیث عنوان بصری آیت الله طهرانی

5 نکته اساسی درباره غیبت امام زمان علیه السلام

معرفی مقاله

مقاله حاضر به بررسی پنج نکته اساسی درباره غیبت امام زمان (عج) می‌پردازد، موضوعی که در باورهای شیعی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. غیبت امام زمان به عنوان یکی از اسرار الهی، همواره مورد توجه اندیشمندان و عالمان دینی بوده است. این مقاله با نگاهی عمیق به فلسفه غیبت، وظایف شیعیان در دوران غیبت، امکان رؤیت امام زمان، زمان ظهور و نگاه عرفانی به این مسئله از منظر علامه آیت الله حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی و آیت الله حاج سید محمد محسن حسینی طهرانی، سعی دارد تا خواننده را با ابعاد مختلف این موضوع آشنا کند. از طریق بررسی روایات و دیدگاه‌های بزرگان، این نوشتار تلاش می‌کند تا درک بهتری از غیبت امام زمان و تأثیر آن بر زندگی فردی و اجتماعی شیعیان ارائه دهد.

1. فلسفه غیبت

مشیّت الهی بر این تعلّق گرفته است که امام زمان علیه‌السّلام بیش از 1200 سال در پردۀ غیبت باشد. در روایات و اخبار، مطالبی درباره کیفیت و زمان ظهور بیان شده است، مانند ظهور سفیانی و یمانی، که نشان‌دهنده محدودۀ ظهور حضرت است. دو نکته اصلی در این مسئله وجود دارد: اولاً، تقدیر الهی برای امام زمان با سایر ائمه تفاوت دارد. در زمان ائمه گذشته، مردم امام را به‌عنوان فردی عادی می‌دیدند و قدر او را نمی‌دانستند. اگر امام زمان نیز در میان مردم حاضر می‌شد، سرنوشت او مانند سایر ائمه می‌شد و تغییری در وضعیت ایجاد نمی‌کرد. بنابراین، خداوند او را در غیبت قرار داد.

بخش پرسش و پاسخ در سایت مکتب وحی می ‌تواند راهنمایی خوبی برای دستیابی بیشتر به اطلاعات در موضوع مهدویت باشد.

 

2. وظیفه ما در دوران غیبت

نکته دوم در مسئلۀ غیبت، آمادگی مردم برای ظهور است. مردم باید خود را برای ادراک واقعی امام زمان و دریافت فیض او آماده کنند. این آمادگی باید منجر به تحوّل درونی و تغییر نفسانی شود. اگر این تحوّل اتفاق نیفتد، ظهور امام برای آن‌ها فایده‌ای نخواهد داشت. حتی در زمان پیامبر، مردم هر روز او را می‌دیدند، اما پس از رحلت ایشان، تنها تعداد کمی از امیرالمؤمنین حمایت کردند. این نشان می‌دهد که دیدن ظاهری امام یا پیامبر کافی نیست، بلکه درک حقیقی و باطنی اهمیت دارد.

جستجوی موضوعاتی مانند مهدویت، ظهور امام زمان، علائم ظهور و … راهگشای شما برای یافتن اطلاعات بیشتر در سایت مکتب وحی می‌باشد.

3. آیا کسی امام زمان را دیده است؟

رسیدن به ظاهر امام زمان هدف اصلی نیست، زیرا بدن او مانند سایر افراد است و تفاوت فیزیکی خاصی ندارد. هدف اصلی، رسیدن به سعادت و معرفت است که بدون دیدن ظاهری امام نیز ممکن است. برخی راه کمال را در رؤیت ظاهری امام می‌دانند، اما این راه، راه سرگرمی نفس است. در مکتب عرفان، راه اصلی رسیدن به ولایت امام زمان است. زمانی که مرحوم علامه طهرانی در طهران بودند، یک نفر از ایشان سؤال کرده بود: «آقا، ارتباط شما با امام زمان چگونه است؟» ایشان که در طبقۀ بالا بودند فرمودند: مثل ارتباط من با افرادی که الآن در طبقۀ زیر وجود دارند؛ الآن که من در طبقۀ بالا هستم و دارم با شما صحبت می‌کنم، چطور نسبت به طبقۀ زیر و افرادی که در زیر هستند اشراف دارم؟ امام زمان با من این‌طور اشراف دارد و به این کیفیت است.

جهت اطلاع بیشتر در موضوع رویت امام زمان علیه السلام به آموزه‌های ولایت جلد 2 مراجعه کنید. همچنین می توانید برای تهیه این کتاب به سرای جاوید مراجعه کنید.

4. چه زمانی امام زمان ظهور می‌کند؟

از روایات استفاده می‌شود که نشانه‌هایی مانند خروج سفیانی قبل از ظهور حتمی است، اما برخی علائم ضروری نیستند. تعیین زمان دقیق ظهور کار انسان نیست و کسانی که ادعا می‌کنند زمان ظهور را می‌دانند، معمولاً دچار اشتباه می‌شوند. قضا و قدر الهی ممکن است تحت تأثیر عوامل دیگر تغییر کند و این مسئله نیاز به اشراف کامل دارد که در اختیار انسان نیست.

5. نگاه عرفان به مسئله ظهور

برای سالکین راه خدا، غیبت و حضور امام زمان تفاوتی ندارد، زیرا راه خدا راه حرکت باطنی است و امام بر قلوب همه اشراف دارد. حضور امام زمان برای عموم مردم مفید است، زیرا عدالت و اطمینان در جامعه گسترش می‌یابد و مظاهر فساد از بین می‌رود. اما برای سالک، مهم این است که امور خود را به خدا و امام زمان بسپارد و از او تلقّی کند. عرفا تأکید می‌کنند که انسان باید همیشه کار صحیح انجام دهد و در نیّت خود متوسل به امام زمان باشد. دیدن یا ندیدن ظاهری امام اهمیت ندارد، بلکه مهم این است که زیر ولایت او باشیم و دست او بالای سر ما باشد.

جهت اطلاع بیشتر درباره این موضوعات 5گانه کتاب آموزه‌های ولایت جلد 3 را مطالعه کنید. برای تهیه آموزه‌های معرفت جلد 3 به سرای جاوید بروید.

نتیجه و خلاصه مطلب

این مقاله به پنج نکته کلیدی درباره غیبت امام زمان (عج) می‌پردازد. نخست، فلسفه غیبت امام زمان به عنوان مشیت الهی بررسی می‌شود که بر اساس آن، غیبت طولانی مدت امام برای حفظ جایگاه والای ایشان و جلوگیری از سرنوشتی مشابه دیگر ائمه (ع) ضروری بوده است. دوم، وظیفه شیعیان در دوران غیبت، آمادگی روحی و معنوی برای ظهور و درک فیض وجود امام زمان بیان می‌شود. سوم، مسئله رؤیت امام زمان مورد بحث قرار می‌گیرد و تأکید می‌شود که رسیدن به سعادت و معرفت امام، مهم‌تر از دیدن ظاهری ایشان است. چهارم، زمان ظهور امام زمان و نشانه‌های آن بررسی می‌شود و تأکید می‌شود که تعیین زمان دقیق ظهور ممکن نیست و تنها خداوند از آن آگاه است. در نهایت، نگاه عرفانی به غیبت امام زمان مطرح می‌شود که بر اساس آن، برای سالکان راه خدا، حضور و غیبت امام تفاوتی ندارد، زیرا ایشان همواره در قلوب مؤمنان حاضر و ناظر است. این مقاله با ارائه دیدگاه‌های مختلف، خواننده را به تفکر بیشتر درباره غیبت امام زمان و آمادگی برای ظهور ایشان دعوت می‌کند.

به سفارش مکتب وحی

5 نکته اساسی درباره غیبت امام زمان علیه السلام

معرفی مقاله

مقاله حاضر به بررسی پنج نکته اساسی درباره غیبت امام زمان (عج) می‌پردازد، موضوعی که در باورهای شیعی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. غیبت امام زمان به عنوان یکی از اسرار الهی، همواره مورد توجه اندیشمندان و عالمان دینی بوده است. این مقاله با نگاهی عمیق به فلسفه غیبت، وظایف شیعیان در دوران غیبت، امکان رؤیت امام زمان، زمان ظهور و نگاه عرفانی به این مسئله از منظر علامه آیت الله حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی و آیت الله حاج سید محمد محسن حسینی طهرانی، سعی دارد تا خواننده را با ابعاد مختلف این موضوع آشنا کند. از طریق بررسی روایات و دیدگاه‌های بزرگان، این نوشتار تلاش می‌کند تا درک بهتری از غیبت امام زمان و تأثیر آن بر زندگی فردی و اجتماعی شیعیان ارائه دهد.

1. فلسفه غیبت

مشیّت الهی بر این تعلّق گرفته است که امام زمان علیه‌السّلام بیش از 1200 سال در پردۀ غیبت باشد. در روایات و اخبار، مطالبی درباره کیفیت و زمان ظهور بیان شده است، مانند ظهور سفیانی و یمانی، که نشان‌دهنده محدودۀ ظهور حضرت است. دو نکته اصلی در این مسئله وجود دارد: اولاً، تقدیر الهی برای امام زمان با سایر ائمه تفاوت دارد. در زمان ائمه گذشته، مردم امام را به‌عنوان فردی عادی می‌دیدند و قدر او را نمی‌دانستند. اگر امام زمان نیز در میان مردم حاضر می‌شد، سرنوشت او مانند سایر ائمه می‌شد و تغییری در وضعیت ایجاد نمی‌کرد. بنابراین، خداوند او را در غیبت قرار داد.

بخش پرسش و پاسخ در سایت مکتب وحی می ‌تواند راهنمایی خوبی برای دستیابی بیشتر به اطلاعات در موضوع مهدویت باشد.

 

2. وظیفه ما در دوران غیبت

نکته دوم در مسئلۀ غیبت، آمادگی مردم برای ظهور است. مردم باید خود را برای ادراک واقعی امام زمان و دریافت فیض او آماده کنند. این آمادگی باید منجر به تحوّل درونی و تغییر نفسانی شود. اگر این تحوّل اتفاق نیفتد، ظهور امام برای آن‌ها فایده‌ای نخواهد داشت. حتی در زمان پیامبر، مردم هر روز او را می‌دیدند، اما پس از رحلت ایشان، تنها تعداد کمی از امیرالمؤمنین حمایت کردند. این نشان می‌دهد که دیدن ظاهری امام یا پیامبر کافی نیست، بلکه درک حقیقی و باطنی اهمیت دارد.

جستجوی موضوعاتی مانند مهدویت، ظهور امام زمان، علائم ظهور و … راهگشای شما برای یافتن اطلاعات بیشتر در سایت مکتب وحی می‌باشد.

3. آیا کسی امام زمان را دیده است؟

رسیدن به ظاهر امام زمان هدف اصلی نیست، زیرا بدن او مانند سایر افراد است و تفاوت فیزیکی خاصی ندارد. هدف اصلی، رسیدن به سعادت و معرفت است که بدون دیدن ظاهری امام نیز ممکن است. برخی راه کمال را در رؤیت ظاهری امام می‌دانند، اما این راه، راه سرگرمی نفس است. در مکتب عرفان، راه اصلی رسیدن به ولایت امام زمان است. زمانی که مرحوم علامه طهرانی در طهران بودند، یک نفر از ایشان سؤال کرده بود: «آقا، ارتباط شما با امام زمان چگونه است؟» ایشان که در طبقۀ بالا بودند فرمودند: مثل ارتباط من با افرادی که الآن در طبقۀ زیر وجود دارند؛ الآن که من در طبقۀ بالا هستم و دارم با شما صحبت می‌کنم، چطور نسبت به طبقۀ زیر و افرادی که در زیر هستند اشراف دارم؟ امام زمان با من این‌طور اشراف دارد و به این کیفیت است.

جهت اطلاع بیشتر در موضوع رویت امام زمان علیه السلام به آموزه‌های ولایت جلد 2 مراجعه کنید. همچنین می توانید برای تهیه این کتاب به سرای جاوید مراجعه کنید.

4. چه زمانی امام زمان ظهور می‌کند؟

از روایات استفاده می‌شود که نشانه‌هایی مانند خروج سفیانی قبل از ظهور حتمی است، اما برخی علائم ضروری نیستند. تعیین زمان دقیق ظهور کار انسان نیست و کسانی که ادعا می‌کنند زمان ظهور را می‌دانند، معمولاً دچار اشتباه می‌شوند. قضا و قدر الهی ممکن است تحت تأثیر عوامل دیگر تغییر کند و این مسئله نیاز به اشراف کامل دارد که در اختیار انسان نیست.

5. نگاه عرفان به مسئله ظهور

برای سالکین راه خدا، غیبت و حضور امام زمان تفاوتی ندارد، زیرا راه خدا راه حرکت باطنی است و امام بر قلوب همه اشراف دارد. حضور امام زمان برای عموم مردم مفید است، زیرا عدالت و اطمینان در جامعه گسترش می‌یابد و مظاهر فساد از بین می‌رود. اما برای سالک، مهم این است که امور خود را به خدا و امام زمان بسپارد و از او تلقّی کند. عرفا تأکید می‌کنند که انسان باید همیشه کار صحیح انجام دهد و در نیّت خود متوسل به امام زمان باشد. دیدن یا ندیدن ظاهری امام اهمیت ندارد، بلکه مهم این است که زیر ولایت او باشیم و دست او بالای سر ما باشد.

جهت اطلاع بیشتر درباره این موضوعات 5گانه کتاب آموزه‌های ولایت جلد 3 را مطالعه کنید. برای تهیه آموزه‌های معرفت جلد 3 به سرای جاوید بروید.

نتیجه و خلاصه مطلب

این مقاله به پنج نکته کلیدی درباره غیبت امام زمان (عج) می‌پردازد. نخست، فلسفه غیبت امام زمان به عنوان مشیت الهی بررسی می‌شود که بر اساس آن، غیبت طولانی مدت امام برای حفظ جایگاه والای ایشان و جلوگیری از سرنوشتی مشابه دیگر ائمه (ع) ضروری بوده است. دوم، وظیفه شیعیان در دوران غیبت، آمادگی روحی و معنوی برای ظهور و درک فیض وجود امام زمان بیان می‌شود. سوم، مسئله رؤیت امام زمان مورد بحث قرار می‌گیرد و تأکید می‌شود که رسیدن به سعادت و معرفت امام، مهم‌تر از دیدن ظاهری ایشان است. چهارم، زمان ظهور امام زمان و نشانه‌های آن بررسی می‌شود و تأکید می‌شود که تعیین زمان دقیق ظهور ممکن نیست و تنها خداوند از آن آگاه است. در نهایت، نگاه عرفانی به غیبت امام زمان مطرح می‌شود که بر اساس آن، برای سالکان راه خدا، حضور و غیبت امام تفاوتی ندارد، زیرا ایشان همواره در قلوب مؤمنان حاضر و ناظر است. این مقاله با ارائه دیدگاه‌های مختلف، خواننده را به تفکر بیشتر درباره غیبت امام زمان و آمادگی برای ظهور ایشان دعوت می‌کند.

به سفارش مکتب وحی

شرح فقراتی از دعای أبو حمزه ثمالی

مجموعۀ نفیس «شرح فقراتی از دعای ابوحمزۀ ثمالی» متن پیاده شدۀ سخنرانی‌های حضرت علامه آیة‌اللَه حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی قدّس‌اللَه‌سرّه پیرامون «شرح دعای ابوحمزۀ ثمالی» می‌باشد که در هنگام اقامت در طهران در یکی از سالها، در شب‌های ماه مبارک رمضان در مسجد قائم ایراد فرمودند.
از آنجا که در میان ادعیۀ حضرات معصومین علیهم‌السلام شاید بتوان گفت که دعایی به جامعیت دعای ابوحمزۀ ثمالی از حضرت سجّاد علیه‌السلام که حاوی نکاتی بس دقیق و عمیق در ارائه و تبیین وضعیت و اوصاف بندگان و ربط آنها با پروردگار عالمیان یافت نمی‌شود، مرحوم مؤلف اقدام به ترجمه و شرح مختصری برای برخی اخوان ایمانی خویش نموده و با بیانی شیوا و سلیس پرده از برخی حقایق نشکفتۀ این دعای شریف، و رموز معرفت به توحید حضرت حق، و اسرار سلوک الی اللَه برداشته و مکتوبی ذی‌قیمت برای جویندگان راه حق و پویندگان سبیل حقیقت و مشتاقان لقاء پروردگار بر جای گذاشتند.
البته این مجموعه، شرح و تفسیر تمام فقرات دعای ابوحمزه ثمالی نیست، بلکه صرفاً شرح فقراتی است که توسط فرزند ایشان ضبط شده است؛ که باقی فقرات یا ضبط نشده و یا از سرانجام آن اطلاعی در دست نیست.
این کتاب همراه با مقدمه‌ای مختصر از حضرت آیة‌اللَه حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی قدّس‌اللَه‌سرّه و ترجمۀ برخی فقراتی که ترجمۀ آن ناقص می‌نمود، به زیور طبع آراسته شده است.

 مجموعه کتاب شرح فقراتی از دعای ابو حمزه ثمالی علامه طهرانی

شهرت، لغزش‌گاه سلوک – پندآموزی و عبرت گیری

 

ملاقات علامه طهرانی با آیة الله خویی در نجف

مرحوم آقا می‌فرمودند که: «ما وقتی این رسالۀ رؤیت هلال را نوشتیم، گفتیم که لابد ان‌شاءالله مطلب تمام است و دیگر مسئله حل شده است. بعد از یک مدت شنیدیم که نه، ظاهراً هنوز مرحوم آقای خویی بر روی همان مطالبشان هستند، منتهی از نظر علمی پاسخی نتوانستند بدهند.»

گاهی اتفاق می‌افتد که انسان نسبت به یک مسئله‌ای پایبند است ولی نسبت به ادلّۀ مخالف قدرت و توان کافی برای ارائۀ دلیل ندارد، ولیکن از حرف خودش هم دست برنمی‌دارد و این هم دیگر به دواعی مختلف بستگی دارد.

[مرحوم آقا] می‌فرمودند: «در آن سفری که عراق رفتیم. گفتیم که نجف برویم و با خود ایشان این مسئله را طرح کنیم. یک فرصتی پیدا کنیم و برویم مسئله را مطرح کنیم که دیگر مسئله به این و آن احاله نشود.» رفتیم و گفتند: که ایشان نجف نیستند و چون اواخر تابستان بود و هوای نجف هم گرم بود، گفتند کوفه هستند. توسط یکی از دوستانشان، آقا سید محمدرضا خلخالی، که در آن‌جا بودند، یک وقتی گرفتند که بعدازظهری بروند آنجا ایشان را ببینند. در کوفه منزلی بود که ایشان (آقای خویی) اوقات گرما آنجا می‌رفتند. گفتند: ما رفتیم و در زدیم و داخل رفتیم. از دالونی رد شدیم و گفتند: در فلان اطاق هستند. وارد شدیم، کسی را ندیدیم. فقط دیدیم که همین‌طور کتاب و کاغذ و نامه و پاکت و اینها روی هم تلمبار شده به یک شکلی که یک مقداری هم بالا آمده است. یعنی این قدر کاغذها روی هم آمده که حالت یک مثلا ارتفاع و تپه مانندی پیدا شده است! بعد دیدیم عجب، یک آقایی آن وسط این نامه‌ها نشسته و دور تا دورش این نامه‌ها بالا آمده است، به‌طوری‌که خیلی خوب مشخص نبود؛ نگاه کردیم دیدیم آقای خویی است! همین‌طور بدون عمامه با یک پیراهن و شلوار ـ خب هوا هم گرم بود دیگر ـ و بنده خدا همین‌طور سرش در این نامه‌ها پایین است و دارد رسیدگی می‌کند. و وقتی من وارد شدم با  اینکه در صدا کرد ولی ایشان متوجه نشد. ـ  حالا شاید گوششان سنگین بوده است ـ [مرحوم آقا] می‌گفتند: رفتم و سلام کردم. گفتم: سلام علیکم، آقای خویی سلام علیکم، ما را می‌شناسید؟ یک‌دفعه این پیرمرد سرش را از این دیوار قلعه، که واقعاً هم دیوار قلعه تعبیر به جایی بود، سرش را بالا آورد و یک نگاه [به ما کرد و گفت:] بله! بله! آقا سیدمحمدحسین چطوری؟ حال شما؟ بعد می‌گفتند که ـ خب ایشان سمین بود ـ ما ایشان را در برخواستن و بیرون آمدن از قلعه مساعدت کردیم. [از آن قلعه] بیرون آمدند و کناری نشستند [و گفتند:] کجایی آقا سیدمحمدحسین بیایی ببینی چه بر سر ما آمده است؟! [مرحوم آقا] گفتند: ما نه گذاشتیم و نه برداشتیم، گفتیم چه کسی اینها را بر سرشما آورده است، غیر از خودتان چه کسی بر سرتان آورده است؟! یک سری تکان دادند گفتند: «علی کل حال ما را دعا کنید.» [مرحوم آقا] گفتند: نیم ساعتی بودیم، دیدم ایشان اصلاً حال صحبت کردن ندارد که حالا من بخواهم با ایشان راجع به این قضیّه بحث کنم. حال صحبت کردن هم حتی ایشان نداشت، رمق صحبت کردن نداشت، حالا چه برسد به این که بخواهد یک مسئلۀ علمی مطرح بشود. البته می‌گفتند: بعد من رفتم با آقای سیستانی ـ خدا حفظشان کند  ـ صحبت کردم و به ایشان گفتم که خلاصه شما این بحث را با ایشان پی‌بگیرید و به یک نتیجه‌ای برسید؛ دیگر نمی‌دانم انجام شد و آقای سیستانی با آقای خویی صحبت کردند یا نکردند.

شهرت، لغزش‌گاه سلوک – پندآموزی و عبرت گیری

لیله الرغائب

صفحه 1

این همان نحوه البته مسئله لیله الرغائب همین شب جمعه اول ماه رجب است منتهی من گفتم حالا اگر ان شب جمعه دوم ماه رجب را هم بگیرید یعنی اعمال لیله الرغائب را انجام بدهید خوب است این مطلب از باب
صفحه 1

کسی که ماه رجب بر او داخل بشود و پنج شنبه قبل از اولین جمعه را روزه بگیرد ان وقت ان شب جمعه می شود لیله الرغائب و این اعمال را باید انجام بدهد این جهت تغلیب اکثریت است که ان وقت با روایات… دیگر که اولین شب جمعه را دارد تطبیق می دهد چون در روایات دیگر دارد اولین شب جمعه لیله الرغائب است این یک حمل که این حمل بر اکثریت است و اشکالی ندارد
صفحه 1

حتی یادم است در مسجد لیله الرغائب را بعد می گرفتند یعنی دومین شب جمعه می گرفتند با استناد به همین قضیه ولی بعدها من دیدم نظر ایشان برگشته است یعنی همان اولین شب جمعه را می گفتند که لیله الرغائب است

خصوصیات و اعمال ماه شعبان المعظّم

ایام ماه مبارك شعبان است و ماه مبارك رمضان را هم در پیش داریم. راجع به خصوصیت ماه شعبان كمتر مطالب مطرح شده، در حالی كه ماه بسیار بسیار عظیمی است و راجع به فضیلت ماه مبارك شعبان، خیلی در روایات تأكید شده است. روایات زیادی داریم كه ائمه در ابتدای ماه شعبان، خصوصیت این ماه را برای اصحاب خودشان متذكر می‌شدند و به خصوص روی روزه ماه شعبان كه مقدّمه برای استعداد و آمادگی تلقّی فیوضات و انوار الهی است، و خیلی این مسئله قابل توجه است. در هر جا كه شما مشاهده می‌كنید كه دعوت شده است برای یك همچنین عنایات و فیوضاتی، در آن‌جا شما [سفارش به‌] روزه را مشاهده می‌كنید:

  روزه بگیرد و بعد این كار را بكند.

  فلان روز روزه باشد.

  برای برآورده شدن حاجات سه روز را روزه بگیرد و بعد چه كند.

  لیلة الرغائب، روز قبلش را روزه بگیرد.

 در تمام این موارد ما مشاهده می‌كنیم كه روزه در این‌جا نقش مهمی دارد برای تلقّی این مسائل، برای تلقی این عنایات و تلقّی این فیوضات.

 همین قضیه در مورد ماه شعبان است كه راجع به ماه شعبان داریم كه رسول خدا فرمودند رجب شهراللَه است و شعبان شهری. رجب ماه خداست و اختصاص به خدا دارد و ماه شعبان مربوط به من است و ماه‌ رمضان هم مربوط به امت است.

خصوصیات و اعمال ماه شعبان المعظّم